D R P A W E Ł P L A K W I C Z I W S P Ó Ł P R A C O W N I C Y
Warto przeczytać
Opis zabiegów
STREFA WIEDZY
KLIKNIJ, SKANUJ,
ZAPISZ KONTAKTY
Zachęcamy Państwa do świadomego, zaplanowanego i profilaktycznego dbania a stan swoich zębów.
Kontakty - skanuj, zapisz
AUTOTRANSPLANTACJA ZĘBA
Zabieg autotransplantacji zawiązka zęba
wykonywany jest wtedy, kiedy istnieje
możliwość uzupełnienia braku zęba w jednym
rejonie jamy ustnej, innym zębem własnym
pacjenta przeznaczonym do usunięcia ze
względów ortodontycznych (np. z powodu
stłoczeń zębów w innym rejonie).
Zęby przedtrzonowe
Zabieg autotransplantacji głównie dotyczy
zawiązków zębów przedtrzonowych z
nieukończonym rozwojem korzeni (pacjenci w
wieku ok. 9-15 lat). Nieukończony rozwój
korzenia jest bardzo istotny przy kwalifikacji
do zabiegu. (pobierz plik pdf)
Wskazania do autotransplantacji zęba
przedtrzonowego ustala ortodonta.
Należą do nich:
Brak zawiązków zębów przedtrzonowych
w jednym łuku zębowym (np. w żuchwie)
z jednoczesnymi wskazaniami do orto-
dontycznych ekstrakcji zębów przed-
trzonowych w łuku przeciwstawnym
(np. stłoczenia w szczęce).
Utrata siekaczy szczęki z powodu urazu lub
wrodzony brak siekaczy, przy jednoczesnym
występowaniu wskazań do ortodontycznych
ekstrakcji zębów przedtrzonowych. W takich
przypadkach, po zabiegu i ewentualnym
ortodontycznym ustawieniu zęba lekarz
zmienia jego kształt do kształtu siekacza.
Wykonuje to za pomocą korekty konturów
materiałem kompozytowym. Po zakoń-
czeniu rozwoju zęba, możliwe jest
wykonanie licówki lub korony porcelanowej.
Niewyrznięty ząb przedtrzonowy znajdujący
się w nieprawidłowej lokalizacji w kości, jeśli
nie istnieje możliwość ortodontycznego
wprowadzenia tego zęba do łuku zębowego.
Zęby trzonowe
Czasami istnieje możliwość wykorzystania
do przeszczepienia trzecich zębów trzono-
wych, tzw. zębów mądrości, z nieukończonym
rozwojem korzeni.
U pacjentów w wieku ok. 17-25 lat, zęby te
potencjalnie mogą zastąpić utracone pierwsze
zęby trzonowe. Warunkiem jest odpowiednia
budowa systemu korzeniowego zęba i nie-
ukończony wzrost jego korzenia. W bardzo
nielicznych przypadkach, trzecie zęby trzono-
we o niewielkich rozmiarach mogą zastąpić
wrodzony brak zębów przedtrzonowych.
Kły
W niektórych przypadkach zatrzymane w kości
kły nie mogą zostać wprowadzone do łuku
zębowego metodami ortodontycznymi. Jeśli
istnieją wskazania ortodontyczne, słuszne jest
rozważenie autotransplantacji kłów w pra-
widłowe miejsce w łuku. Zabieg jest częścią
kompleksowego leczenia ortodontycznego
i często wymaga przygotowania miejsca
do wszczepienia przy zastosowaniu stałego
aparatu ortodontycznego.
Technika zabiegu
autotransplantacji zęba
Zabieg autotransplantacji może być prze-
prowadzony w znieczuleniu miejscowym
w warunkach ambulatoryjnych (tzn. w specja-
listycznym gabinecie chirurgicznym). Technika
zabiegu różni się szczegółami w indywidu-
alnych przypadkach klinicznych.
Najpierw chirurg nacina dziąsło, a następnie
odsłania zawiązek zęba, który znajduje się
w kości. Atraumatyczna technika zabiegu ma
na celu ochronę tkanek zawiązka odpo-
wiedzialnych za dalszy rozwój zęba po prze-
szczepieniu.
Pobrany z kości zawiązek umieszczany jest
w przygotowanym nowym łożu kostnym i sta-
bilizowany przy użyciu szwów (rzadziej przy
pomocy cienkiego stalowego drutu).
W okresie tygodnia po zabiegu pacjent
przyjmuje antybiotyk i stosuje się do wskazań
podobnych jak po usunięciu zęba.
Kontrole pozabiegowe
Wszystkie przeszczepiane zęby wymagają
wieloletnich kontroli pozabiegowych, związa-
nych ze wzrostem zęba w kości oraz
ze wzrostem kości szczęk pacjenta. Badane
jest osadzenie zęba w kości, stan miazgi
(żywotność), oraz stan tkanek korzenia (wzrost
korzenia, prawidłowość połączenia korzenia
zęba z kością). Wykonywane są zdjęcia
rentgenowskie celowane na przeszczepiony
ząb oraz zdjęcia pantomograficzne.
Możliwe powikłania
Po zabiegu może wystąpić kilkudniowe
obrzmienie tkanek miękkich policzka, łagodny
ból, utrudnienie rozwieranie szczęk. Wynika to
z faktu wykonania zabiegu i zazwyczaj nie jest
bardziej uciążliwe od reakcji na inne zabiegi
chirurgiczne w jamie ustnej.
W nielicznych przypadkach autotransplantacji
zębów występują powikłania pozabiegowe
dotyczące przeszczepionego zęba. Należa
do nich: obumarcie miazgi zęba, niekompletny
wzrost korzenia na długość oraz
nieprawidłowe (zbyt mocne) zrośnięcie zęba
z kością. Powikłania dotyczące miazgi
zazwyczaj poddają się leczeniu kanałowemu.
Nieznacznie krótszy korzeń nie powoduje
istotnej różnicy w osadzeniu zęba w kości.
Natomiast leczenie kościozrostu jest często
nieskuteczne, a zrośnięty z kością korzeń zęba
powoli znika, zastępowany przez otaczającą
kość.
Rokowanie
Wśród operowanych przeze mnie pacjentów
stopień przetrwania przeszczepionych zębów
przedtrzonowych wynosił 100%, dla średniego
okresu obserwacji 60 miesięcy (pierwszy
pacjent był operowany w czerwcu 2000 roku).
Żaden z operowanych pacjentów nie utracił
przeszczepionego zęba przedtrzonowego.
U 7% pacjentów wystąpiły powikłania gojenia
dotyczące tkanek zęba. Martwica miazgi
zęba wystąpiła w 2% przeszczepianych zębów,
zaburzenia wzrostu i gojenia tkanek
korzenia w 5%.
Wśród przeszczepianych trzecich zębów
trzonowych (zębów mądrości) powikłania
występują częściej. W przypadku zębów
z nieukończonym wzrostem korzenia dotyczą
ok 15% pacjentów. W przypadku dojrzałych
zębów trzonowych powikłania występują
znacznie częściej (ok 30% ) i z tego powodu
nie są przeze mnie wykonywane.
RECESJE DZIĄSŁA
Problem recesji dziąseł, czyli
odsłaniania się szyjek i korzeni
zębów, dotyczy wielu pacjentów.
W większości przypadków recesje
zlokalizowane są przy pojedynczych zębach
(najczęściej kłach, siekaczach, rzadziej zębach
bocznych). Recesja powoduje odsłanianie
części korzeniowej zęba, nadwrażliwość
na bodźce termiczne i na dotyk, ryzyko roz-
winięcia próchnicy korzenia, powstawanie
ciemnych trójkątnych przerw między zębami
w miejscu obniżonych brodawek między-
zębowych. Poza tym powoduje defekt
estetyczny u pacjentów odsłaniających linię
dziąsłową podczas mówienia i uśmiechu.
Przyczynami recesji mogą być:
wrodzone predyspozycje
(tzw. cienki biotyp tkankowy),
urazy i mikrourazy brzegu dziąsłowego
(np. niewłaściwe szczotkowanie),
nieprawidłowe ustawienie zębów
w łuku zębowym (wychylenia, wysunięcia),
choroba przyzębia i nawracające stany
zapalne niszczące tkanki dziąsła.
Niezależnie od przyczyny powstawania recesji
konieczne jest podjęcie działań, które przede
wszystkim wyeliminują czynniki powodujące
rozwój choroby.
W profilaktyce powstawania
recesji istotną rolę odgrywają:
prawidłowa technika oczyszczania zębów
(miękka szczoteczka, metoda wymiatająca),
unikanie mikrourazów dziąsła (uciskanie
wykałaczkami, niewłaściwe nitkowanie),
niedopuszczanie do formowania się
kamienia nazębnego i poddziąsłowego,
Nasze wykwalifikowane higienistki są
profesjonalne w traktowaniu zębów objętych
procesem recesji. Jeśli macie Państwo
wątpliwości, czy problem dotyczy Państwa
zębów, odpowiedzą na stawiane pytania
i doradzą profilaktyczne postępowanie.
W bardziej zaawansowanych przypadkach
recesji wskazane jest przeprowadzenie
leczenia chirurgicznego, którego celem jest
rekonstrukcja dziąsła przy objętym recesją
zębie.
Dr Plakwicz zajmuje się leczeniem resecji
dziąsłowych od wielu lat. Przeprowadził
wiele skutecznych zabiegów odbudowujących
prawidłową linię dziąseł, przywracając w ten
sposób pewność uśmiechu swoim Pacjentom.
Leczenie chirurgiczne recesji
podejmuje się w przypadku stwierdzenia
wrodzonego, cienkiego biotypu dziąsła oraz
przy zębach z zaawansowaną chorobą
u pacjentów, którzy poznali i stosują
przewidziane zabiegi profilaktyczne.
Metoda chirurgiczna dobierana jest w zależ-
ności od stopnia zaawansowania choroby,
warunków anatomicznych oraz ilości zębów
objętych schorzeniem. Wyróżnia się zabiegi:
dokoronowego przesunięcia płata
dziąsłowego,
bocznego przesunięcia płata
dziąsłowego,
przeszczepu tkanki łącznej
z podniebienia,
przeszczepu dziąsła z podniebienia,
wszczepienia błon resorbowalnych,
połączenia kilku wybranych technik.
Przeszczepy tkanki łącznej stosuje się ponadto
profilaktycznie w przypadku rozpoznania
cienkiego biotypu i postępowania recesji
przy wielu zębach.
Bezpośrednio przed zabiegami chirurgicznymi
wskazane jest przeprowadzenie profes-
jonalnego oczyszczania wszystkich zębów
w celu zredukowania ilości bakterii w jamie
ustnej. Umożliwia to prawidłowe i szybsze
wygojenie dziąseł po zabiegu.
Zabiegi wykonywane są w głębokim
znieczuleniu miejscowym. Stosowane są
techniki i narzędzia mikrochirurgiczne pozwa-
lające na atraumatyczne postępowanie z deli-
katnymi tkankami przyzębia.
Metoda przesunięcia płata dziąsłowego
polega na nacięciu i odsunięciu dziąsła,
odpowiednim przygotowaniu jego
powierzchni a następnie na pokryciu recesji
i ustabilizowaniu płata dziąsłowego w nowym
położeniu. Powierzchnia odsłoniętego
korzenia opracowywana jest mechanicznie
i chemicznie w celu umożliwienia połączenia
z pokrywającem je dziąsłem. Płat unieru-
chamia się szwami na 14 -21 dni.
W metodach przeszczepu dziąsła i tkanki
łącznej chirurg pobiera materiał przeszczepu
z podniebienia pacjenta a następnie wszywa
go w specjalnie przygotowane łoże wokół
zęba. Miejsce pobrania zostaje zaopatrzone
szwami na 7-10 dni. Po wygojeniu pozostaje
tam jedynie cienka bruzda, podobna
do naturalnych zagłębień obecnych na pod-
niebieniu. W miejscu wszycia przeszczepu
szwy pozostają przez 14-21 dni, przy czym
część z nich jest zdejmowana wcześniej
z zależności od przebiegu gojenia. W niektó-
rych przypadkach miejsce wszczepienia
pokrywa się specjalnym cementem chirur-
gicznym.
W okresie po zabiegu pacjent otrzymuje lek
przeciwbólowy i zastrzyk przeciwobrzękowy.
W domu przyjmuje leki przeciwzapalne,
przeciwbólowe i stosuje się do wskazań
udzielonych przez chirurga (zimne okłady,
kontrole, płukanki, specjalne oczyszczanie).
Całkowita adaptacje przesuniętego płata
a w szczególności przeszczepu trwa dwa
miesiące. W tym czasie wygładzają się
kontury dziąsłą i stabilizuje jego kolor.
CHOROBY PRZYZĘBIA
Zapalenie dziąseł i zapalenie
przyzębia są chorobami, które
nieleczone, mogą doprowadzić
do utraty zębów.
Słowo przyzębie dosłownie oznacza „dokoła
zęba“. Choroba przyzębia jest przewlekłą
chorobą bakteryjną dziąseł i kości wokół
zębów.
Choroba przyzębia może dotyczyć
pojedynczego zęba lub wielu zębów.
Rozpoczyna się stanem zapalnym dziąseł,
spowodowanym przez bakterie obecne
w płytce nazębnej (lepki, białawy nalot,
formujący się na zębach).
W łagodnej formie tj. w zapaleniu dziąseł,
dziąsła są obrzmiałe, zaczerwienione, łatwo
krwawią. Zazwyczaj nie występują dolegliwości
bólowe. Przyczyną jest najczęściej nie-
wystarczająca higiena jamy ustnej. Zapalenie
dziąseł jest odwracalne po przeprowadzeniu
profesjonalnego oczyszczenia zębów
a następnie zachowaniu właściwej higieny.
Nieleczone zapalenie dziąseł przechodzi
w formę zapalenia przyzębia.
Płytka bakteryjna rozrasta się poniżej linii
dziąseł. Obecne w niej bakterie produkują
toksyny, podrażniające dziąsła i uszkadzające
kość podtrzymującą zęby. Dziąsła odsuwają
się od zębów tworząc kieszenie dziąsłowe,
w których utrzymuje się stan zapalny. Jeśli
choroba postępuje, kieszenie pogłębiają się,
następuje dalsze niszczenie dziąsła i kości.
W efekcie zęby stają sie niestabilne.
Przyczyny
Główną przyczyną choroby przyzębia jest
płytka bakteryjna, gromadząca się na zębach.
Są jednak dodatkowe czynniki wpływające
na stan dziąseł:
Palenie papierosów
Jak Państwu wiadomo, palenie papierosów
łączy się ściśle z ryzykiem zachorowania
na raka oraz inne choroby m.in. płuc i serca.
Badania wykazały również , że nikotynizm ma
bardzo istotny wpływ rozwój oraz na progres
choroby przyzębia.
Czynniki genetyczne
Pewna część pacjentów ma genetyczną
skłonność do rozwinięcia choroby przyzębia.
Pomimo prawidłowych nawyków higienicz-
nych, niektórzy pacjenci są kilkukrotnie
bardziej narażeni na zachorowanie.
Prawidłowe zdiagnozowanie tych pacjentów
i rozpoczęcie działań profilaktycznych może
pomóc w utrzymaniu własnych zębów.
Ciąża i dojrzewanie
Podczas tych szczególnych okresów w ciele
zachodzą duże zmiany hormonalne, wpły-
wające również na stan dziąseł. To może
powodować większą podatność na chorobę
przyzębia. Ponadto badania wykazały, że
kobiety ciężarne, które mają zapalenie
przyzębia są siedem razy bardziej narażone
na przedwczesny poród, a ich dzieci na niską
wagę urodzeniową.
Stres
Stres jest wiązany z zapadalnością na wiele
chorób w tym nadciśnienie, choroby nowo-
tworowe. Może również wpływać na przebieg
choroby przyzębia, ponieważ obniża zdolność
organizmu do walki z infekcją.
Leki
Niektóre leki, w tym antykoncepcyjne,
przeciwdepresyjne, nasercowe, mogą wpływać
na stan dziąseł, stąd istotne jest poinfor-
mowanie stomatologa o ich przyjmowaniu.
Zgrzytanie i tercie zębami
Te czynności wywołują przeciążenie tkanek
podtrzymujących zęby i mogą przyspieszyć
destrukcję tkanek przyzębia.
Cukrzyca
Pacjenci z cukrzycą są bardziej narażeni
na rozwój infekcji, w tym zapalenie przyzębia.
Z kolei infekcje mogą powodować problemy
z utrzymaniem prawidłowego poziomu
insuliny, czyli kontrolę cukrzycy.
Nieprawidłowe odżywianie
Brak odpowiedniej ilości składników
odżywczych w pożywieniu, upośledza
funkcjonowanie układu odpornościowego,
utrudniając organizmowi walkę z infekcjami
jakimi są choroby przyzębia.
Rodzaje
najczęśćiej spotykane rodzaje chorób
przyzębia to:
Zapalenie dziąseł
Najłagodniejsza forma choroby. Dziąsła są
obrzmiałe, zaczerwienione, łatwo krwawią.
Zazwyczaj nie występują dolegliwości bólowe.
Przyczyną jest najczęściej niewystarczająca
higiena jamy ustnej. Zapalenie dziąseł jest
odwracalne po przeprowadzeniu profesjo-
nalnego oczyszczenia zębów a następnie
zachowaniu właściwej higieny.
Agresywnie Postępujące Zapalenie
Przyzębia
Występuje u osób ogólnie zdrowych. Następu-
je szybkie niszczenie struktur utrzymujących
zęby (dziąsło, kość). Często obserwowane są
rodzinne tendencje występowania.
Przewlekłe zapalenie przyzębia
Najczęściej występująca forma choroby
przyzębia, dotycząca głównie (ale nie
wyłącznie) pacjentów dorosłych. Utrata struk-
tur utrzymujących zęby następuje powoli,
ale mogą występować okresy zaostrzenia
choroby. Objawami postępowania choroby
jest pogłębianie się kieszeni dziąsłowych
oraz obniżanie dziąseł.
Ostre wrzodziejące zapalenie przyzębia
Charakteruzuje się martwicą dziąseł i kości
wokół zębów. Występuje najczęściej
u pacjentów z upośledzoną odpornością lub
przyjmujących leki immunosupresyjne.
PRZYGOTOWANIE DO ZABIEGÓW STOMATOLOGICZNYCH
PRZED ZABIEGIEM
Konsultacja z lekarzem przed
zabiegiem chirurgicznym
Rozmowa pacjenta z lekarzem przed
zabiegiem ma dwa główne cele: informowanie
pacjenta (wybór jednej z możliwych metod
leczenia, opis techniki, przebieg gojenia,
ewentualny dyskomfort pozabiegowy), oraz
informowanie lekarza (dotychczasowe
leczenie i zgromadzona dokumentacja, ogólny
stan zdrowia, oczekiwania pacjenta).
Profesjonalne czyszczenie zębów
przed zabiegiem
W przypadku wszystkich planowych procedur
chirurgicznych wskazane jest uzyskanie
idealnej czystości jamy ustnej przed
zabiegiem. W tym celu należy przeprowadzić
profesjonalne czyszczenie zębów. Polega ono
na usunięciu złogów kamienia nazębnego
i poddziąsłowego, płytki nazębnej oraz
osadów pokrywających zęby. Płytka nazębna,
kamień i osad stanowią siedlisko bakterii,
które mogą opóźnić lub uniemożliwić
prawidłowe wygojenie. Jeśli macie Państwo
wątpliwości, czy stan jamy ustnej spełnia
warunki przystąpienia do zabiegu, prosimy
o skontaktowanie się z lekarzem lub
higienistką. Czyszczenie zębów należy
przeprowadzić kilka dni przed zabiegiem.
Przygotowanie do zabiegu.
Liczne zabiegi chirurgiczne są częścią
kompleksowego leczenia stomatologicznego,
w którym biorą udział protetycy, ortodonci,
endodonci z poza naszej praktyki. W tych
przypadkach dla uściślenia planu leczenia
niezbędne są konsultacje tych lekarzy,
zgromadzenie historii przeprowadzonego
dotychczas leczenia oraz wgląd w aktualne
i wykonane wcześniej zdjęcia rentgenowskie.
Inne Państwa schorzenia mogą mieć wpływ
na zabieg i przebieg gojenia. Do schorzeń tych
należą: cukrzyca, nadciśnienie, choroby i wady
serca, przebyte operacje, choroby wątroby,
nerek, płuc, żołądka, naczyń, HIV, WZW i inne.
Bardzo duże znaczenie mają przyjmowane
przez Państwa leki. Będziemy wdzięczni za
poinformowanie o swoich dolegliwościach
i przyjmowanych lekach oraz za wypełnienie
ankiety dotyczącej stanu Państwa zdrowia.
Uwaga dla pacjentek
Ze względu na podwyższone ryzyko
krwawienia prosimy unikać terminu operacji
3 dni przed i w czasie menstruacji.
Wybór znieczulenia do zabiegu
chirurgicznego.
Wiemy, że część z Państwa obawia się
własnego lęku i bólu w trakcie zabiegu oraz
dolegliwości w okresie gojenia. Rozumiejąc
Państwa obawy, robimy wszystko, aby
wykluczyć odczuwanie strachu i dolegliwości
bólowych w trakcie i po zabiegu chirur-
gicznym. Większość wykonywanych zabiegów
z zakresu chirurgii stomatologicznej może być
przeprowadzana w znieczuleniu miejscowym,
tzn. z zastosowaniem injekcji środka
znieczulajacego w błonę śluzową lub dziąsło.
Zapewniamy, że prawidłowo wykonane
znieczulenie umożliwia całkowicie bezbolesne
przeprowadzenie chirurgicznych zabiegów
stomatologicznych w znakomitej większości
przypadków.
Ponadto rozpoznajemy te przypadki chorób,
których lokalizacja lub zakres zabiegu
wymagają zastosowania sedacji lub znie-
czulenia ogólnego.
Współpracujący z nami zespół
anestezjologiczny (lekarz anestezjolog i
pielegniarka) jest wyjątkowo doświadczony
w przeprowadzaniu znieczulenia ogólnego
u dzieci i pacjentów stomatologicznych.
Możliwe jest wykonanie zabiegu w tzw.
sedacji, czyli płytkiej narkozie wspomaganej
znieczuleniem miejscowym. W znieczuleniu
tym pacjent jest przytomny ale zniesione jest
uczucie lęku. W innym, całkowitym
znieczuleniu ogólnym (w narkozie) pacjent
jest nieprzytomny. W przypadku takiego
znieczulenia, wymagana jest opieka osoby
dorosłej przez 24 godziny po przepro-
wadzonym zabiegu.
Jesli sądzicie Państwo, że któreś ze znieczuleń
byłoby dla Państwa korzystniejsze, prosimy
o wcześniejsze poinformowanie o tym lekarza,
w celu omówienia i ustalenia ewentualnego
rodzaju znieczulenia. Stosujemy również
farmakologiczne przygotowanie pacjenta
w celu zniesienia lęku przed zabiegiem.
czytaj dalej
PRZYGOTOWANIE DO ZABIEGÓW STOMATOLOGICZNYCH
DZIEŃ ZABIEGU
CHIRURGICZNEGO
Przed zgłoszeniem się do lekarza
Prosimy o przygotowanie i dostarczenie
do gabinetu kompletnej dokumentacji
medycznej dotyczącej zabiegu (przede
wszystkim zdjęć rentgenowskich) oraz badań
zleconych przed zabiegiem (w przypadku
zabiegu w narkozie).
Ponieważ bezpośrednio po zabiegu
(2-3 godziny), pacjent nie może przyjmować
żadnych pokarmów ani płynów prosimy
o spożycie niewielkiego posiłku kilka godzin
przed zabiegiem. Natomiast jesli planowany
jest zabieg w sedacji lub narkozie
niedozwolone jest jedzenie i picie przez
6 godzin poprzedzajacych zabieg.
Bezpośrednio przed zabiegiem, w gabinecie,
należy wynitkować i wyszczotkować zęby.
Bezpośrednio po zabiegu
Po większych zabiegach chirurgicznych
zaproponujemy Państwu opcjonalne doustne
przyjęcie silnego środka przeciwbólowego
a w niektórych przypadkach zastosowanie
injekcji domięśniowej środka przeciw-
bólowego i przeciwobrzękowego. Pozwala
to ograniczyć obrzmienie tkanek wokół rany,
zmniejszając dolegliwości, ułatwiając
utrzymanie szwów i gojenie.
Wskazania po zabiegu
Po zabiegu Pacjent otrzymuje od lekarza
pisemne informacje na temat dalszego
postępowania. Informacje te dotyczą
opatrunku, sposobu przyjmowania leków,
czynności, które powinny być wykonywane
w domu oraz czynności, których należy unikać.
Ustalany jest też termin wizyty kontrolnej
w celu zdjęcia szwów.
Bezpośrednio po zabiegu oraz w ciągu dwóch
kolejnych dni, może występować niewielki
wyciek krwi z miejsca zaopatrzonego szwami.
Jest to normalny objaw i przeważnie nie
wymaga interwencji. Czasami występuje
niewielki wzrost temperatury ciała. Po zabiegu
zawsze występuje mniej lub bardziej nasilone
obrzmienie tkanek otaczających ranę i ogra-
niczone obrzmienie twarzy. Z powodu przedo-
stawania się krwi pod skórę twarzy, czasami
mogą pojawić się sińce, które ustępują w ciągu
7-14 dni. Miejsca obrzmiałe i zasinione
na twarzy można smarować maścią Helason,
przyspieszającą gojenie.
Transport do domu
Wskazane jest zorganizowanie wcześniej
komfortowego powrotu do domu po zabiegu
chirurgicznym. Ze względu na zmniejszoną
koncentrację po zabiegu odradzamy
prowadzenie samochodu. Najlepiej skorzystać
z pomocy rodziny lub przyjaciól albo zamowić
taksówkę. W przypadku przeprowadzenia
zabiegu w sedacji lub w znieczuleniu ogólnym
bezwzględnie wymagana jest opieka dorosłej
osoby podczas transportu do domu oraz
24 godziny po zabiegu.
ZNIECZULENIA W STOMATOLOGII
W ostatnich latach nastąpił
olbrzymi postęp w dziedzinie
środków znieczulających.
Nowe preparaty stosowane do zabiegów
stomatologicznych posiadają właściwości
głębokiego znieczulania tkanek. Nasz zespół
potrafi skutecznie korzystać z tych leków oraz
z doświadczenia w ich stosowaniu. Właściwie
dobrany lek znieczulający, podany
w odpowiednie miejsce skutecznie blokuje
ból. Zapewniamy, że leczenie w naszej
praktyce jest całkowicie bezbolesne.
Alergie na znieczulenia
stomatologiczne
Wyjątkowo nieliczni Pacjenci, są uczuleni
na preparaty znieczulające. Jeśli istnieje uza-
sadniona obawa uczulenia na środek
znieczulający, przeprowadzamy Pacjentowi
testy uczuleniowe. Testy polegają na podaniu
w okolicę przedramienia niewielkiej ilości
kilku środków znieczulających. Odczyt testu
wykonuje się po 30 min i po 24 h po jego
wykonaniu.
Sedacja dentystyczna
Większość osób radzi sobie z leczeniem,
pokonując niewielki lęk. Jednak dla niektórych
Pacjentów wizyta w gabinecie oznacza coś
wiele trudniejszego. Jeśli kiedykolwiek
unikaliście Państwo wizyty z powodu strachu
przed leczeniem lub jeśli perspektywa
kolejnych wizyt budzi niepokój lub nerwowość,
to prosimy rozważyć leczenie w sedacji.
Pozwala ona Pacjentowi uspokoić się
i zdystansować w trakcie leczenia, pozosta-
wiając jednocześnie poczucie kontroli.
Proponujemy rozważenie sedacji
w przypadkach:
skomplikowanego leczenia, przepro-
wadzanego na wielu wizytach np:
- ortodontycznych ekstrakcji wielu zębów,
- ekstrakcji kilku zębów zatrzymanych,
- leczenia kanałowego wielu zębów,
silnego odruchu wymiotnego,
awersji na dźwięki i zapachy w gabinecie,
strachu przed znieczuleniem oraz przed
narzędziami,
odporności na znieczulenia
stomatologiczne,
Jak działa sedacja?
Otrzymacie Państwo tabletkę leku seda-
cyjnego, którą przyjmuje się na godzinę przed
wizytą u lekarza. Dorosła osoba towarzysząca
musi zapewnić Państwu wygodny transport
oraz opiekę z domu do gabinetu i z powrotem.
Po przybyciu do gabinetu odczuwalne już
będzie pogłębiające się odprężenie.
Dodatkowo możemy zwiększyć efekt sedacji
podając gaz medyczny (podtlenek azotu).
Poziom komfortu, sedacji i funkcji oddychania
będzie wówczas monitorowany przez lekarza
anestezjologa, zapewniając pełne bezpie-
czeństwo zabiegu. Zachowacie Państwo
kontrolę, ale będziecie nieświadomi samego
leczenia i czasu trwania zabiegu.
Po zakończeniu sedacji odczuwalny jest
całkowity lub częściowy brak pamięci z okresu
zabiegu.
LECZENIE ENDODONTYCZNE (KANAŁOWE)
Z UŻYCIEM MIKROSKOPU
W potocznej opinii leczenie
kanałowe mylnie kojarzone jest
z bólem i problemami.
To nie prawda. W olbrzymiej większości
przypadków leczenie kanałowe może być
zupełnie bezbolesne i prowadzone w kontro-
lowany sposób. Nasza specjalistka w tej
dziedzinie, dr Marta Olszewska, zapewni
Państwu komfortowe i sprawne rozwiązanie.
Zastosowanie mikroskopu, skutecznych
znieczuleń oraz najnowocześniejszych technik
opracowywania, czyszczenia i wypełniania
kanałów pozwala przeprowadzić leczenie
w niebolesny i szybki sposób.
Wskazania do leczenia
kanałowego
Zaawansowany proces próchnicowy dociera
do wewnętrznej części zęba, zawierającej
miazgę (nerwy i naczynia krwionośne).
Zapaleniu miazgi towarzyszy ból o rożnym
natężeniu. W przypadku nieodwracalnego
zapalenia miazgi konieczne jest leczenie
endodontyczne. Zdarza się czasem
zdiagnozowanie zęba, którego miazga uległa
wcześniej bezobjawowemu obumarciu a
wokół korzenia zęba powstała torbiel. Czasami
leczenie kanałowe przeprowadza się planowo
przed niektórymi zabiegami chirurgicznymi,
periodontologicznymi oraz protetycznymi.
Przebieg leczenia
Leczenie endodontyczne przeprowadzane jest
w głębokim znieczuleniu miejscowym, przy
użyciu mikroskopu o dużych powiększeniach.
Pierwszy etap polega na usunięciu zmie-
nionej zapalnie lub martwej miazgi (w przy-
padku miazgi zainfekowanej) lub na dewita-
lizacji
miazgi (w przypadku nieodwracalnych zapaleń
i planowego leczenia przedprotetycznego albo
periodontologicznego). Miazgę usuwa się przy
pomocy narzędzi mechanicznych i substancji
chemicznych. W trakcie leczenia lekarz stosuje
koferdam, czyli lateksową barierę izolującą
ząb od bakterii obecnych w ślinie.
W zależności od stanu miazgi oraz od ilości
i drożności kanałów, leczenie odbywa się
na jednej lub kilku wizytach (między wizytami
w kanałach pozostają leki przeciwzapalne).
W drugim etapie oczyszczone kanały
korzeniowe wypełnienia się ćwiekami guta-
perkowymi i materiałami uszczelniającymi.
Poprawność przeprowadzonego leczenia
potwierdzana jest na podstawie zdjęcia
rengenowskiego zęba.
Po leczeniu
W rzadkich przypadkach po zakończeniu
leczenia (częściej zębów wielokorzeniowych)
mogą występować dyskomfort lub dolegli-
wości. Niektórzy Pacjenci odczuwają niewielki
ból przy wierzchołkach korzenia. Zalecane jest
wówczas przyjmowanie leków przeciw-
bólowych po ustaleniu tego z lekarzem. Część
Pacjentów może odczuwać wrażenie roz-
pierania lub odrętwienia zęba, niewymagające
przyjmowania leków.
W niektórych przypadkach konieczne są
okresowe kontrole radiologiczne leczonego
zęba. Dotyczy to zwłaszcza zębów, przy
których zdiagnozowano zmiany zapalne lub
torbiele.
Znaczna część leczonych kanałowo zębów
wymaga dalszej odbudowy protetycznej
z zastosowaniem wkładu koronowo-
korzeniowego i korony porcelanowej
(opisanych w części Leczenie protetyczne).
Jest to naturalną konsekwencją utraty dużej
objętości tkanek twardych zęba,
uniemożliwiającej odbudowę materiałem
kompozytowym. Zabezpiecza to również przed
przypadkowym złamaniem odbudowanego
wypełnieniami zęba.
LECZENIE ZACHOWAWCZE
Wypełnienia kompozytowe
Wypełnienia kompozytowe/hybrydowe
zapewniają bardzo dobry efekt kosmetyczny.
Materiały te posiadają wiele odcieni
umożliwiających idealne dopasowanie
do koloru zęba. Stosowane przez nas
wypełnienia hybrydowe posiadają tzw. „efekt
kameleona“ polegający na optycznym
zlewaniu się połączenia wypełnienia
ze ścianą zęba. Poza zaletami estetycznymi
charakteryzują się bardzo wysoką twardością
i odpornością na ścieranie.
Wypełnienia glassjonomerowe
Posiadają wyjątkową cechę tj. zawartość
w swoim składzie jonów fluoru. Dzięki temu
chronią tkanki zęba przed rozwojem
próchnicy. Ponieważ nie wykazują tak
idealnych właściwości estetycznych jak
wypełnienia kompozytowe, stosowane są
w miejscach mniej eksponowanych.
Metoda kanapkowa
To połączenie dwóch wymienionych powyżej
materiałów w jednym ubytku. W niewidocznej
okolicy przydziąsłowej stosuje się
glassjonomer, który następnie pokrywa się
materiałem kompozytowym zapewniającym
wysoką estetykę wypełnienia.
Wkład koronowy, Inlay/Onlay
Niektóre ubytki próchnicowe kwalifikują się
do wypełnienia wkładem koronowym,
stanowiącym najwyższy standard leczenia
zachowawczego. Na podstawie wycisku zęba
pobranego przez lekarza, laboratorium
protetyczne przygotowuje wkład wykonany
ze złota lub kosmetycznego materiału
pełnoceramicznego. Złoto posiada właściwości
bakteriostatyczne, hamujące ewentualny
wtórny proces próchnicowy. Natomiast
ceramika zapewnia doskonały efekt
kosmetyczny i twardość. Wkład instalowany
jest w zębie przy pomocy cementu.
Leczenie nadwrażliwości zębów
Z powodu odmienności budowy anatomicznej,
ścierania powierzchni szkliwa w okolicy szyjki
zęba, jak też wskutek nadmiernych napięć
mechanicznych szkliwa, niektóre zęby
wykazują nadwrażliwość na czynniki termiczne
i chemiczne. Stosowanie past dla zębów
nadwrażliwych nie zawsze przynosi
oczekiwane rezultaty. W naszej praktyce
dysponujemy profesjonalnymi metodami
redukującymi nadwrażliwość zębów.
Pierwszą z nich jest aplikacja lakierów
izolujących. Po przygotowaniu powierzchni
szkliwa lekarz nanosi na ząb płynny lakier,
który po utwardzeniu wiązką światła zamyka
otwarte kanaliki zęba przenoszące bodźce
bólowe do miazgi. Zabieg zmniejsza
dolegliwości, ale jego efekt bywa czasami
przejściowy i wymaga okresowych powtórzeń.
Inną metodą zapobiegania nadwrażliwości
jest pokrycie odsłoniętej szyjki zęba
wypełnieniem kompozytowym lub
glassjonomerowym. Jest to uzasadnione
jedynie przy współistniejącym ubytku szkliwa
w okolicy szyjki, który zapewnia retencję
dla utrzymania wypełnienia.
STOMATOLOGIA ESTETYCZNA
Większość z nas zwraca uwagę
na kolor i estetykę zębów,
zarówno własnych, jak i
spotykanych przez nas osób.
Część z nas została naturalnie obdarzona
pięknymi jasnymi zębami ale część z nas
chciałaby „trochę pomóc naturze“.
Niekorzystny efekt estetyczny powodują
wieloletnie, niedostosowane wypełnienia
kompozytowe, zwłaszcza w zębach przednich.
Często dla uzyskania poprawy uśmiechu
wystarczy wymiana tych wypełnień,
przeprowadzona z bardzo starannym
doborem koloru i przezierności zębów. Jeśli
jednak podstawowy kolor zęba jest ciemny,
lub obecne są plamy czy przebarwienia, warto
pomyśleć o wybieleniu wszystkich zębów
przed wymianą starych wypełnień.
Wybielanie nakładkowe zębów
Na podstawie wycisków zębów Pacjenta
pobieranych przez lekarza w gabinecie,
laboratorium wykonuje miękkie nakładki
na łuki zębowe. Pacjent stosuje zabiegi
wybielania w domu, nosząc nakładki
wypełnione preparatem wybielającym.
Leczenie trwa od kilku do kilkunastu tygodni
powodując rozjaśnienie zębów. W trakcie
leczenia może wystąpić przejściowa
nadwrażliwość zębów. W celu zniesienia
nadwrażliwości Pacjent może stosować
specjalny żel, nakładany na zęby przy użyciu
tych samych nakładek.
Piśmiennictwo medyczne podaje bardzo
nieznaczny odsetek powikłań po stosowaniu
wybielania nakładkowego. Powikłania te
polegają na resorpcji (uszkodzeniu) korzenia
zęba w kontakcie z preparatem wybielającym.
Stosując wybielanie nakładkowe nie można
niestety ograniczyć kontaktu preparatu
aktywnego jedynie do powierzchni korony
zęba. Dlatego w naszej praktyce unikamy tego
rodzaju wybielania, zastępując je inną,
bezpieczniejszą metodą (opisaną poniżej).
Bezpieczne wybielanie zębów
na jednej wizycie w gabinecie
Profesjonalne wybielanie zębów w
gabinecie lekarskim ma kilka istotnych
zalet.
Po pierwsze wybielaniu ulegają jedynie
powierzchnie ważne estetycznie, wybrane
przez pacjenta w porozumieniu z lekarzem.
Dzięki temu można uniknąć nadwrażliwości
pozabiegowej, ponieważ szyjki zębów
osłonięte są światłoutwardzalną żywicą,
izolującą je od preparatu. Żywica pokrywa
również korzenie zębów, zapobiegając ich
niszczeniu. Ponadto pojedyncze, szczególnie
przebarwione zęby mogą być na jednej
wizycie wybielane wielokrotnie aż
do uzyskania zadawalającego efektu.
Uwaga:
w trakcie przeprowadzania wybielania
nakładkowego (kilka tygodni) pacjent musi
unikać picia kawy, herbaty, czerwonego wina,
soków owocowych oraz spożywania
pokarmów silnie zabarwionych np. jagód,
innych owoców i warzyw. Zasada ta
obowiązuje w ciągu całego leczenia metodą
nakładkową (kilka tygodni) oraz przez tydzień
po zakończeniu zabiegów. W przypadku
wybielania zębów na jednej wizycie
w gabinecie, unikanie zabarwiających
pokarmów i płynów obowiązuje tylko przez
tydzień. Planowana wymiana starych,
przebarwionych wypełnień kompozytowych
powinna nastąpić nie wcześniej niż 2 tygodnie
po zakończeniu wybielania i ustabilizowaniu
koloru.
LECZENIE PROTETYCZNE
Leczenie protetyczne wdrażane jest wówczas,
gdy zastosowanie materiałów kompozytowych
nie daje funkcjonalnej, trwałej odbudowy
kształtu i wytrzymałości zęba. Kolejnym
wskazaniem jest uzupełnienie brakujących
zębów z wykorzystaniem sąsiednich zębów
własnych Pacjenta.
Korzystamy z najbardziej zaawansowanych
technologicznie i najlepiej zorganizowanych
laboratoriów protetycznych w Warszawie.
Nasi technicy dentystyczni to profesjonaliści
zaangażowani we współpracę z lekarzami.
Efektem tej współpracy są niezwykle
estetyczne odbudowy ceramiczne zębów,
pozwalające naszym Pacjentom cieszyć się
nowym, promiennym uśmiechem.
Licówka protetyczna
Ten rodzaj leczenia protetycznego stanowi
idealne rozwiązanie dla zęba, który posiada
płytkie, mało estetyczne wypełnienia, natural-
ne przebarwienia lub wrodzone albo nabyte
ubytki szkliwa (pęknięcia, ukruszenia,
wytarcia). Czasami stosuje się również licówki
w celu zamknięcia niekorzystnie wygląda-
jących przerw między przednimi zębami.
Przed przystąpieniem do leczenia Pacjent
razem z lekarzem określają kształt i rozkład
kolorów na licówkach w celu spełnienia
oczekiwań estetycznych.
Powierzchnia szkliwa zęba jest szlifowana
przy użyciu pilników diamentowych
do uzyskania odpowiedniego kształtu.
Następnie pobierany jest wycisk protetyczny
przy użyciu precyzyjnych mas wyciskowych.
Na podstawie tego wycisku laboratorium
wykonuje w ciągu kilku dni licówkę. Lekarz
przykleja ją do zęba przy pomocy specjalnego
kleju. Między wizytami ząb zaopatrzony jest
tymczasową, akrylową licówką lub półkoroną.
Wkład koronowo-korzeniowy
W przypadku całkowitego zniszczenia
naturalnej korony zęba niezbędne jest
wykonanie wkładu koronowo-korzeniowego,
który będzie filarem dla korony kosmetycznej.
Po przeprowadzonym leczeniu kanałowym,
lekarz pobiera wycisk z kanału, na podstawie
którego w laboratorium powstaje wkład. Może
być on wykonany ze stali protetycznej, złota
lub materialu ceramicznego. Korzeniowa część
wkładu jest cementowana w kanale,
natomiast na górną, naddziąsłową część
nakłada się porcelanową koronę zęba.
Korona protetyczna
Korona protetyczna imituje koronę
naturalnego zęba. Jest osadzana na wkładzie
korzeniowo-koronowym lub bezpośrednio
na oszlifowanym zębie. Może być wykonana
z porcelany napalonej na stal protetyczną lub
na stop złota. Może być również w całości
pełnoceramiczna, zapewniając najwyższy
poziom estetyczny odbudowy zęba. Materiały
pełnoceramiczne (Zircon, Procera) umożliwiają
przechodzenie promieni światła przez koronę,
podobnie jak dzieje się to w zębach natural-
nych.
W celu zapewnienia najlepszego efektu
kosmetycznego, możliwy jest dobór odcieni
korony w laboratorium protetycznym.
W okresie, w którym wykonywana jest
ostateczna korona zęba, Pacjent nosi koronę
tymczasową wykonaną z akrylu.
Most protetyczny
Stosowany jest wówczas, kiedy występuje brak
zęba w łuku zębowym a z rożnych przyczyn
niemożliwe jest wprowadzenie w to miejsce
implantu. Most jest połączeniem kilku koron,
z których brzeżne stanowią filary mostu i są
zacementowane na wkładach lub oszlifo-
wanych zębach. Środkowa część mostu
(przęsło) jest estetyczną odbudową braku-
jącego zęba lub kilku brakujących zębów.
W niektórych przypadkach most opierany jest
na wprowadzonych uprzednio implantach,
stanowiących jego filary.
Proteza szkieletowa
Ruchoma proteza szkieletowa wykonywana
jest w sytuacjach braku kilku zębów, przy
niemożliwości przeprowadzenia leczenia
implantologicznego lub protetycznego
mostem. Proteza posiada zęby wykonane
z tworzywa akrylowego w kolorze dobranym
do naturalnych zębów, osadzone w różowym
akrylu imitującym dziąsła. Podparta jest na
zębach własnych Pacjenta przy pomocy
metalowych klamer lub estetycznych zamków
ukrytych w okoronowanych zębach filarowych.
Proteza osiadająca
Proteza osiadająca może być całkowita
w przypadku bezzębia lub częściowa przy
zachowanej części zębów. Utrzymuje się dzięki
przyleganiu do dziąsła lub dzięki metalowym
klamrom obejmującym istniejące zęby własne.
Możliwa jest stabilizacja protezy całkowitej
na implantach lub mini-implantach. W tym
celu najpierw wprowadza się do kości szczęki
tytanowe śruby implantu a następnie,
na wystające ponad dziąsłem zamki
implantów osadza się specjalnie
zaprojektowane protezy.
CHIRURGIA ORTODONTYCZNA
Odsłonięcie zatrzymanego zęba.
Przyklejenie zaczepu ortodontycznego.
Odsłonięcie zęba wykonywane jest ze wskazań
ortodontycznych w celu założenia zaczepu
(zamka), który umożliwi lekarzowi ortodoncie
wprowadzenie zęba do łuku zębowego.
Zabieg wykonywany jest w głębokim
znieczuleniu miejscowym. Po nacięciu dziąsła i
zniesieniu kości pokrywającej ząb, chirurg
przykleja do powierzchni zęba
kilkumolimetrowy zaczep. Od zaczepu ponad
dziąsło biegnie drucik za stali chirurgicznej lub
łańcuszek ze złota, który ortodonta
wykorzystuje do stopniowego wyciągnięcia
zęba z kości. Rodzaj zaczepu i wyciągu
planowany jest przed zabiegiem, ale osta-
teczna decyzja o rodzaju użytego wyciągu
zapada w trakcie operacji. Na dziąsło
zakładane są szwy na 7-10 dni.
Podcięcie wędzidełka
Przerosłe, grube wędzidełka warg, języka oraz
niektóre wędzidełka policzków mogą
powodować zaburzenia mowy, choroby
dziąseł, odsłanianie szyjek i korzeni zębów,
powstawanie szpar między zębami lub
utrudniać użytkowanie protez. W celu
eliminacji tych problemów stosuje się
podcinanie wędzidełek lub przesuwanie
ich przyczepów. Zabieg wykonuje się w znie-
czuleniu miejscowym. Czasami wymagane jest
założenie szwów i/lub opatrunku na okres
kilku dni. W przypadku wędzidełek utrud-
niających leczenie protetyczne wskazana jest
konsultacja z lekarzem protetykiem (niektóre
stare protezy wymagają przygotowania przed
zabiegiem).
Mini-implanty ortodontyczne
Czasami prowadzący leczenie ortodonta
potrzebuje implantu do zrównoważenia lub
lepszego ukierunkowania sił towarzyszących
przesuwaniu zębów aparatem stałym.
Po konsultacji z lekarzem prowadzącym
i ustaleniu pozycji implantu, chirurg
wprowadza do kości pacjenta tytanową śrubę
o średnicy 1.8 mm - 2.5 mm i długości 5 mm -
15 mm. wprowadzony do kości mini-implant
tkwi w niej nieruchomo i nie ulega prze-
sunięciom ortodontycznym tak jak zęby
własne Pacjenta. Implant wystaje ponad
dziąsło tzw. główką, którą ortodonta wy-
korzystuje do zakotwiczenia aparatu stałego
i wyrównywania pozostałych zębów.
Po zakończonym leczeniu ortodontycznym
mini-implant zostaje w prosty i bezbolesny
sposób usuwany z kości.
Autotransplantacja zawiązka zęba
Zabieg dotyczy najczęściej zębów
przedtrzonowych, które są przeszczepiane
w ortodontycznym leczeniu utraty zębów
przednich szczęki oraz agenezy (braku
zawiązków zębów) u dzieci (czytaj więcej).
Czasami można przeprowadzić
autotransplantację zęba mądrości.
Wydłużenie korony klinicznej zęba
Niektóre zęby otoczone są dziąsłem, które
pokrywa ich koronę skracając ją optycznie
i powodując niekorzystny efekt estetyczny.
Zabieg wydłużenia korony wykonywany jest
w znieczuleniu miejscowym i polega na wy-
cięciu przerosłego dziąsła. Zabieg nie wymaga
zakładania szwów a gojenie następuje w ciągu
kilku dni.
CHIRURGIA STOMATOLOGICZNA
Oferujemy naszym Pacjentom
nowoczesną chirurgię
stomatologiczną.
Przeprowadzamy bezpiecznie, sprawnie
i bezboleśnie takie zabiegi jak: wszczepianie
implantów, chirurgiczne usuwanie zębów
mądrości, odsłanianie zatrzymanych zębów
i przyklejanie zaczepów ze wskazań
ortodontycznych, chirurgiczne leczenie
paradontozy i recesji dziąseł.
W naszej praktyce stosujemy atraumatyczne
techniki postępowania z tkankami. Dzięki
wykorzystaniu precyzyjnych narzędzi;
mikroskopu, lup zabiegowych, supercienkich
szwów oraz operacyjnych technik
mikrochirurgicznych znacznie ograniczamy
uraz towarzyszący zabiegowi. Efektem tego
jest łatwiejsze gojenie rany i szybszy powrót
Pacjenta do codziennych zajęć.
Dbamy również o samopoczucie naszych
Pacjentów po zabiegu. Podajemy leki
redukujące obrzmienie i ból, minimalizując
w ten sposób dyskomfort i dolegliwości. Każdy
Pacjent otrzymuje wskazania pozabiegowe
i dokładne informacje o przebiegu gojenia.
Ekstrakcja (usunięcie) zęba
Znaczny ubytek tkanek twardych zęba lub
destrukcja otaczającej tkanki kostnej
powodują czasem konieczność usunięcia zęba
lub pozostałego korzenia. Zabieg ekstrakcji
wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym
za pomocą kleszczy. Po zabiegu lekarz
sprawdza i oczyszcza zębodół. W przypadku
zębów bardzo zniszczonych, złamanych oraz
zębów z zakrzywionymi lub kolbowatymi
korzeniami zachodzi czasami konieczność
rozszerzenia zabiegu. Chirurg wykonuje wtedy
nacięcie dziąsła, znosi część kości
pokrywającej korzenie a po usunięciu zęba
ranę zaopatruje szwami na 7-10 dni.
Chirurgiczne usunięcie zęba zatrzymanego
w kości (tzw. dłutowanie)
Zabieg wykonywany jest wtedy, kiedy
konieczne jest usunięcie zęba częściowo lub
całkowicie zatrzymanego w kości. Najczęściej
są to trzecie zęby trzonowe (tzw. zęby
mądrości). Poza tym często dotyczy to kłów,
sporadycznie zębów przedtrzonowych
i innych. Konieczność usunięcia tych zębów
może wynikać z planowanego leczenia
ortodontycznego, protetycznego lub
z istnienia stanu zapalnego. W głębokim
znieczuleniu miejscowym chirurg nacina
dziąsło, delikatnie znosi warstwę kości
pokrywającą zatrzymany ząb, usuwa ząb
w całości lub jego fragmenty po uprzednim
przecięciu. Ranę zaszywa szwami na 7-10 dni.
Plastyka połączenia ustno-zatokowego
Korzenie niektórych górnych zębów bocznych
sięgają do zatoki szczękowej. Po usunięciu
takich zębów powstaje połączenie między
jamą ustną a zatoką szczękową, które musi
zostać chirurgicznie zamknięte.
W zastosowanym do usunięcia zęba
znieczuleniu, chirurg nacina dziąsło i prze-
suwa je w taki sposób, aby zamknąć otwór
do zatoki powstały po usunięciu zęba. Rana
zostaje zaopatrzona szwami na kilkanaście
dni. Pacjenta obowiązuje ścisłe przestrzeganie
wskazań i kontrola radiologiczna zatok kilka
tygodni po zabiegu. Najcześciej następuje
całkowite wygojenie, ale czasami przy
wspołistniejących zapaleniach zatok,
wymagana jest dalsza interwencja lekarza
laryngologa.
Resekcja wierzchołka korzenia
W przypadku powstania torbieli lub innego
stanu zapalnego w okolicy korzenia prze-
prowadza się zabieg odcięcia wierzchołka
korzenia z pozostawieniem reszty korzenia
zęba. Warunkiem zakwalifikowania do resekcji
jest przewidywalne osadzenie zęba po za-
biegu, poprawnie przeprowadzone leczenie
kanałowe oraz brak innych przeciwskazań.
Zabieg wykonywany jest w głębokim
znieczuleniu miejscowym. Po nacięciu dziąsła
nad wierzchołkiem korzenia i odsłonięciu
pokrywajacej go kości chirurg odcina
zniszczony wierzchołek korzenia zęba.
Pozostająca część korzenia jest oczyszczana a
kanał zęba izolowany od kości. Występująca
czasami torbiel korzeniowa jest usuwana a
rana dziąsła zaopatrzona szwami na 7-10 dni.
Radektomia (odcięcie jednego korzenia)
Zdarza się, że wielokorzeniowy ząb posiada
jeden korzeń, który nie poddaje się leczeniu
kanałowemu lub objęty jest torbielą. Jeżeli
istnieje możliwość protetycznego zaopatrzenia
pozostałej części zęba wkładem koronowo-
korzeniowym i koroną protetyczną, to można
odciąć od zdrowej części zęba jeden
zniszczony korzeń, oszczędzając pozostałe
korzenie. Zabieg wykonuje się po uprzednim
leczeniu kanałowym zęba. Po rozcięciu zęba
usuwa się korzeń zniszczony pozostawiając
korzeń zdrowy do dalszego leczenia pro-
tetycznego.
Plastyka wyrostka kości szczęk
Zdarza się, że z powodu licznych ekstrakcji,
wygojone dziąsło przybiera nierówny kształt
utrudniający dostosowanie odbudowy pro-
tetycznej lub powodujący niekorzystny efekt
estetyczny. Istnieje możliwość wykonania
kosmetycznej korekty kształtu dziąsła i
podpierającej go kości. Zabieg chirurgiczny
przeprowadzany jest w znieczuleniu
miejscowym a szwy, które zaopatrują ranę
zdejmowane są po kilku dniach.
Wycięcie przerosłych fałdów błony
śluzowej
Na skutek użytkowania niedostosowanych
uzupełnień protetycznych, błona śluzowa jest
stale drażniona mechanicznie. Powoduje to jej
przerost a w konsekwencji dolegliwości
bólowe i utrudnienie wykonania nowego
uzupelnienia protetycznego. Leczenie polega
na wycięciu przerosłych fałdów błony
śluzowej. Ranę zaopatruje się szwami a błonę
śluzową stabilizuje przy użyciu starej protezy
zmodyfikowanej uprzednio w laboratorium.
Po zagojeniu dziąsła wykonywane są nowe
protezy.
Badanie bakteriologiczne. Badanie
histopatologiczne.
Jama ustna jest naturalnym siedliskiem wielu
rodzajów mikroorganizmów (bakterii,
grzybów), pozostających w naturalnej,
samokontrolującej się równowadze.
Zaburzenia tej rownowagi, wywołane
np. stresem czy osłabieniem organizmu
prowadzą do rozwijania się ognisk zapalnych
wywołanych przez dominujące mikro-
organizmy. Dodatkowymi czynnikami moga
być: próchnica zębów, urazy i mikrourazy
błony śluzowej, zaburzenia wydzielania śliny,
stare uzupełnienia protetyczne, etc.
PROFESJONALNA PROFILAKTYKA CHORÓB PRZYZĘBIA
Większość periodontologów (włączając opinię
Amerykańskiego Towarzystwa
Periodontologicznego) jest zdania, że
utrzymanie zdrowego przyzębia powinno
być zachowane przy użyciu minimalnie
inwazyjnych oraz dostępnych cenowo
metod leczenia. Powszechnie uważa się,
że w zapobieganiu występowania większości
chorób przyzębia, największą rolę odgrywają
prawidłowo przeprowadzane zabiegi
profilaktyczne. Opisane poniżej zabiegi
pozwalają na skuteczną kontrolę stanu
dziąseł i kości utrzymującej zęby. Regularne
stosowanie profilaktyki eliminuje powstawanie
nowych problemów oraz zapobiega nawrotom
choroby przyzębia w miejscach
przeprowadzonego leczenia.
Usuwanie nawisających
wypełnień
Jeżeli zwróciliście Państwo uwagę na fakt
strzępienia lub przerywania się nitki
dentystycznej w trakcie czyszczenia zębów,
to prawdopodobnie jest to skutkiem istnienia
tzw. nawisających wypełnień (brak gładkiego
przejścia pomiędzy płaszczyzną zęba a
wypełnienia). Nitka może przechodzić
z wyczuwalnym oporem pomiędzy zębami ale
nie powinna się przerywać. Fakt strzępienia
się nitki dentystycznej należy zgłosić
higienistce stomatologicznej lub lekarzowi.
Przeprowadzimy wtedy kontrolę powierzchni
zębów lub wypełnień. W większości przy-
padków wystarczająca jest korekta brzegów
wypełnienia, ale w niektórych miejscach
konieczna może być wymiana istniejących
wypełnień.
Profesjonalne oczyszczanie
zębów (3 etapy):
Jeżeli zwróciliście Państwo uwagę na fakt
strzępienia lub przerywania się nitki denty-
stycznej w trakcie czyszczenia zębów,
to prawdopodobnie jest to skutkiem istnienia
tzw. nawisających wypełnień (brak gładkiego
przejścia pomiędzy płaszczyzną zęba
a wypełnienia). Nitka może przechodzić
z wyczuwalnym oporem pomiędzy zębami ale
nie powinna się przerywać. Fakt strzępienia
się nitki dentystycznej należy zgłosić
higienistce stomatologicznej lub lekarzowi.
Przeprowadzimy wtedy kontrolę powierzchni
zębów lub wypełnień. W większości przy-
padków wystarczająca jest korekta brzegów
wypełnienia, ale w niektórych miejscach
konieczna może być wymiana istniejących
wypełnień.
1.
Zdejmowanie kamienia i osadów (scaling)
Kamień nazębny i poddziąsłowy powstają
z powodu niedostatecznego oczyszczania
zębów. Składniki mineralne śliny i pokarmów
osadzają się w zalegającej płytce nazębnej,
formują najpierw osad a następnie kamień.
Nawarstwiający się kamień odsuwa dziąsła,
powodując odsłanianie szyjek zębów
a w konsekwencji zapalenie dziąseł i tkanek
utrzymujących ząb. Efektem tego jest
rozchwianie zębów i nieprzyjemny zapach
z ust. Poza tym bakterie zasiedlające kamień
przedostają się do dziąsła i razem z krwią
krążą w całym organizmie.
W trakcie profesjonalnego czyszczenia zębów
higienistka usuwa kamień nazębny i pod-
dziąsłowy używając scalera ultradzwiękowego
i/lub narzędzi ręcznych. Spray wodny sto-
sowany w scalerze dodatkowo wypłukuje
usunięty kamień i bakterie z kieszonek
dziąsłowych. W przypadku usunięcia obfitych
złogów kamienia, dziąsła potrzebują czasem
kilku dni na zamknięcie przestrzeni
wypełnionych wcześniej kamieniem.
Nie zawsze taka adaptacja dziąseł jest jeszcze
możliwa. Dlatego tak istotne jest utrzymanie
wysokiego poziomu higieny domowej,
niedopuszczające do gromadzenia się obfitych
złogów. Jeśli zauważyliście Państwo,
że pomimo Waszych wysiłkow, kamień się
gromadzi, poproście o dodatkowy instruktaż
czyszczenia u higienistki stomatologicznej.
2.
Piaskowanie zębów
To osobny zabieg lub przedostatni etap
profesjonalnego czyszczenia zębów.
Przy pomocy piaskarki stomatologicznej
formującej spray z wody i specjalnie
kalibrowanego proszku, higienistka oczyszcza
powierzchnie zębów z osadów prze-
barwiających zęby (kawa, herbata, wino,
substancje z papierosów). Dzięki małej
średnicy ziaren proszku możliwe jest dotarcie
do szczelin i mikropęknieć szkliwa oraz
do porowatości wypełnień kompozytowych.
Po zabiegu zęby są zauważalnie gładsze
i jaśniejsze.
3.
Fluoryzacja kontaktowa
To ostatni etap czyszczenia. Celem fluoryzacji
jest zmniejszenie ewentualnej nadwrażliwosci
pozabiegowej zębów. Nadwrażliwość może
być naturalną konsekwencją odsłonięcia
powierzchni zębów pokrytych dotychczas
kamieniem i w ten sposob “izolowanych”
od bodźców termicznych i chemicznych.
Nadwrażliwość przemija po kilku dniach
w miarę wysycania powierzchni zębów jonami
fluoru i wapnia zawartymi w ślinie.
W gabinecie przyspieszamy ten proces
nakładając na zęby jednorazowe formy
wypełnione pianką z flourkiem sodu.
Po zabiegu niewskazane jest picie i jedzenie
przez 2-3 godziny.
PROFILAKTYKA
Jako profesjonaliści zostaliśmy przygotowani
do kompleksowego leczenia wszystkich
schorzeń stomatologicznych. Lubimy leczyć,
czerpiemy satysfakcję z osiąganego efektu
oraz z zadowolenia naszych Pacjentów.
Z doświadczenia wiemy jednak, że nic tak
nie cieszy Pacjenta jak zakończone leczenie
stomatologiczne i brak konieczności
umawiania się na kolejne wizyty.
Dlatego przekazujemy Państwu naszą wiedzę
na temat profilaktyki próchnicy i chorób
przyzębia. Stosowanie profilaktyki pozwala
na wieloletnie utrzymanie efektów
przeprowadzonej terapii, ochronę zdrowych
zębów i kontrolę stanu dziąseł. Wiąże się to
z zadowoleniem z własnego uśmiechu,
poczuciem bezpieczeństwa i satysfakcji.
Pozwala uniknąć ciągłej wymiany wypełnień,
leczenia protetycznego lub utraty kolejnych
zębów oraz poddawania się kosztownym,
wysokospecjalistycznym zabiegom.
W praktyce prawidłowa profilaktyka oznacza
ograniczenie wizyt w gabinecie do 2 kontroli
i profesjonalnego czyszczenia w ciągu roku
oraz redukcję środków finansowych
przeznaczanych na leczenie. Zachęcamy
Państwa do świadomego dbania o swoje
zęby i dziąsła.
PROFILAKTYKA PRÓCHNICY
Profilaktyka stosowana przez
Pacjenta w domu:
Kontrola płytki - tabletki wybarwiające
osad nazębny
Tabletki zawierają fuksynę zasadową,
wybarwiającą na różowy kolor płytkę nazębną.
Płytka jest cienką błonką (miękkim osadem),
powstającym na zębach z resztek
pokarmowych, bakterii i składników śliny.
Po rozgryzieniu tabletki i rozprowadzeniu jej
drobin w jamie ustnej uwidaczniają się
zanieczyszczenia na zębach, pozwalając ocenić
skuteczność stosowanych metod czyszczania.
Dzięki temu możemy poprawić doczyszczanie
zębów i zmniejszyć ryzyko powstawania
nowych ognisk próchnicy. Występujące
zabarwienie warg, dziąseł i języka przemija
po kilku godzinach.
Metody czyszczenia zębów (nitka,
szczotka, irygator)
Oczyszczanie zębów należy rozpocząć od
nitkowania, tj. usunięcia resztek pożywienia
z przestrzeni międzyzębowych. Miejsc tych
nigdy nie doczyści się szczotką (kawałki
pokarmu uniemożliwiają dotarcie włókien
szczotki nawet do widocznych powierzchni
zębów). W sprzedaży znajduje się wiele
rodzajów nici rożniących się zawartością
fluoru, wosku i grubością. Dostępne są też
cięte i usztywniane nici służące do oczysz-
czania konstrukcji protetycznych typu mosty
(nić Superfloss; Oral-B), oraz uchwyty do nici
dla pacjentów mających trudności z nitko-
waniem tylnych zębów. Stosowania specjal-
nych nici wymagają też aparaty orto-
dontyczne.
Po wynitkowaniu wszystkich przestrzeni
następuje szczotkowanie zębów.
Rekomendujemy używanie miękkich lub
bardzo miękkich szczoteczek dentystycznych,
ponieważ ich włosie dociera w bardziej ukryte
miejsca. Miękkie szczoteczki nie powodują
również podrażnienia dziąseł. Szczoteczkę
należy wymieniać co miesiąc, niedopuszczając
do zdeformowania jej włókien.
Większość istniejących na rynku past
do zębów zawiera fluor. Ich wybór nie ma
decydującego znaczenia dla osiąganego
efektu.
Podczas szczotkowania powinno się
wykonywać ruchy wymiatające w kierunku
od dziąsła w stronę korony zęba, powtarzając
wielokrotnie tę czynność w obrębie każdej
części łuku zębowego. Mniej skuteczne są
ruchy okrężne, natomiast szczotkowanie
liniowe, wzdłuż linii dziąseł jest
przeciwskazane. U pacjentów z problemami
dziąsłowymi ten rodzaj szczotkowania może
przyspieszać odsłanianie szyjek zębów.
Zabiegi higieniczne można uzupełnić stoso-
waniem irygatora, urządzenia wytwarzającego
cienki, silny strumień płynu, który pacjent
kieruje w przestrzenie międzyzębowe dodat-
kowo usuwając pozostające tam resztki
pokarmów. Strumień płynu masuje dziąsła
poprawiając ich ukrwienie i złuszczając stare
komórki nabłonka.
Płukanki (chlorheksydyna)
Płukanki zawierające chlorheksydynę mają
udokumentowany wpływ na zmniejszenie
osadzania kamienia nazębnego. Stosowane są
przede wszystkim po zabiegach chirurgicznych
oraz u pacjentów, ktorzy mają trudności
z utrzymaniem optymalnego poziomu higieny
jamy ustnej. Stosowanie płukanek nie za-
stępuje nitkowania i szczotkowania zębów.
Dostępne są jako gotowy preparat: Corsodyl,
Eludril. Mogą powodować okresowe
przyciemnienie zębów, przemijające po za-
przestaniu stosowania.
czytaj więcej na temat
Profesjonalna profilaktyka
próchnicy w gabinecie:
Lakowanie bruzd zębów
Zęby posiadają naturalnie nierówną
powierzchnię żującą składającą się z guzków
i bruzd/szczelin. W młodych, rozwijąjacych się
zębach bruzdy są szczególnie głębokie a to
powoduje zaleganie w nich pokarmów nawet
przy starannym szczotkowaniu. W celu
spłycenia bruzd i ułatwienia ich doczyszczanie,
stosuje się lakowanie zębów. Zabieg po-
przedza staranne oczyszczenie powierzchi
zęba specjalną szczoteczką a często również
piaskowanie bruz. W przypadkach bardzo
głębokich szczelin, kiedy istnieje uzasadniona
obawa niedoczyszczenia nawet przy pomocy
piaskarki, poszerza się i “otwiera” bruzdy
wiertłem diamentowym. Ostateczną
weryfikację czystości przeprowadza się uży-
wając tzw. indykatora próchnicy tj. substancji
wybarwiającej próchnicę niewidoczną gołym
okiem. Oczyszczoną bruzdę wytrawia się
żelem umożliwiającym połączenie szkliwa
z lakiem.
Następnie nakłada się lak szczelinowy
utwardzany światłem lampy polimeryzacyjnej.
Powierzchnia laku zamienia bruzdę/szczelinę
w płytkie zagłębienie, którego oczyszczanie
nie sprawia trudności. Lak wymaga corocznej
kontroli, ponieważ jego brzegi mogą się
z czasem wykruszać. W takich przypadkach
uzupełnia się jego braki.
Profesjonalna profilaktyka
próchnicy w gabinecie:
Lakierowanie wszystkich zębów
Lakierowanie jest jedną z metod profilaktyki
fluorkowej. Zabieg rozpoczyna się od dokład-
nego oczyszczenia zębów w celu odsłonięcia
ich powierzchni dla fluoru. Następnie
na szkliwo nanosi się silnie przylegający lakier
(żel) zawierający stężony fluor w. Lakier
pozostaje na zębach do pierwszego posiłku
lub szczotkowania. Dlatego przed zgłoszeniem
się do gabinetu należy spożyć posiłek, aby
maksymalnie wydłużyć czas przylegania
preparatu do zęba.
Po zabiegu zalecane jest odstąpienie od
szczotkowania zębów do następnego dnia.
Lakierowanie przeprowadza się najcześciej
dwukrotnie w ciągu roku (zależnie od innych
metod profilaktyki). Pacjentom, którzy źle
znoszą pozostający na zębach żel,
proponujemy skorzystanie z zastosowania
pianki fluorowej.
LECZENIE CHORÓB PRZYZĘBIA
W zależności od rodzaju i stopnia
zaawansowania choroby
przyzębia przeprowadzane
są rożne zabiegi lecznicze.
Każdy Pacjent z problemami przyzębia
wymaga indywidualnego planu leczenia
periodontologicznego.
Dwa modele leczenia chorób przyzębia:
niechirurgiczny i chirurgiczny, u niektórych
pacjentów są stosowane w połączeniu,
przynosząc najlepszy efekt terapeutyczny.
U większości pacjentów, wcześnie
zdiagnozowana choroba przyzębia poddaje
się leczeniu zachowawczemu (profesjonalne
czyszczenie plus podawanie leków). Ważnym
elementem jest zorientowanie pacjenta w
skutecznych metodach samodzielnego
oczyszczania zębów w domu.
Leczenie niechirurgiczne
chorób przyzębia
Model niechirurgiczny leczenia chorób
przyzębia obejmuje:
Profesjonalne oczyszczanie zębów z płytki
nazębnej, osadów oraz kamienia. Zabiegi
przeprowadzane są przy użyciu ultra-
dźwięków, szczoteczek mecha-nicznych
i precyzyjnych ręcznych narzędzi.
Piaskowanie zębów przeprowadzane
przy użyciu mikrogranulek proszku,
doczyszczających wszystkie szczeliny
i nierówności na powierzchni koron zębów,
Stosowany okresowo zabieg root planning,
polegający na oczyszczeniu powierzchni
korzeni zębów w obrębie głębokich kieszeni
dziąsłowych. Zabieg wykonywany jest przez
lekarza w znieczuleniu miejscowym.
Przy użyciu specjalnie zaprojektowanych kiret
periodontologicznych lekarz oczyszcza
cement pokrywający korzeń.
Leczenie niechirurgiczne ma jednak swoje
ograniczenia. Jeśli pomimo utrzymania dobrej
higieny nie doprowadza ono do osiągnięcia
zdrowego przyzębia należy włączyć leczenie
chirurgiczne. Stosuje się je w celu odtworzenia
zniszczonej przez chorobę anatomii przyzębia
i umożliwienia stosowania efektywnych
zabiegów higienicznych.
Leczenie chirurgiczne
chorób przyzębia
Podstawowym celem wszystkich zabiegów
periodontologicznych jest usunięcie
patologicznych czynników niszczących tkanki
przyzębia oraz rekonstrukcja warunków
anatomicznych umożliwiających efektywne
przeprowadzanie zabiegów higienicznych.
Jednak nawet leczenie chirurgiczne poprzedza
etap przygotowujący pacjenta do zabiegu
i składajacy się z profesjonalnego oczyszczenia
zębów, piaskowania ich powierzchni, czasami
leczenia farmakologicznego.
Wybór chirurgicznej metody leczenia zależy
od warunków anatomicznych oraz stopnia
zniszczenia tkanek miękkich i twardych
przyzębia. Chirurgiczny zabieg
periodontologiczny przeprowadzany jest
w głębokim znieczuleniu miejscowym lub
w narkozie. Celem podstawowych zabiegów
chirurgicznych jest oczyszczenie tkanek
otaczających zęby. Bardziej zaawansowane
leczenie ma na celu rekonstrukcję utraconych
tkanek zwaną “sterowaną regeneracją kości
i tkanek miękkich”. W zabiegach tych
wykorzystuje się biomaterialy, czyli preparaty
kościozastępcze (wchłanialne lub nie-
wchłanialne membrany zaporowe oraz
resorbowalne lub tytanowe ćwieki stabilizu-
jące).
Kiretaż otwarty
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu
miejscowym. Polega na nacięciu dziąsła,
odsłonięciu powierzchni korzeni zębów
objętych procesem chorobowym przyzębia
i oczyszczeniu z tkanek zapalnych oraz po-
zostałości kamienia. W niektórych przypad-
kach chirurg przeprowadza również
chemiczne oczyszczenie powierzchni korzeni
zębów. Zabieg kończy się założeniem szwów
na 5-7 dni.
Przeszczep dziąsła lub tkanki łącznej
Często zdarza się, że z powodu niepra-
widłowej budowy anatomicznej dziąsła
ulegają odsłonięciu szyjki niektórych zębów,
powodując przykre uczucie nadwrażliwości,
brzydki efekt estetyczny i narażenie korzenia
na próchnicę. Jeśli odsłonięta część korzenia
jest zdrowa, możliwe jest wykonanie
przeszczepu dziąsła lub tkanki łącznej
z podniebienia, który pokryje brakujący
fragment dziąsła przy zębie. Zabieg
wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym.
Miejsce po pobraniu przeszczepu na pod-
niebieniu oraz miejsce wszczepienia przy
zębie zaopatrywane są szwami usuwanymi
po kilkunastu dniach. Całkowita adaptacja
estetyczna (kolor, kontur) przeszczepionego
dziąsła następuje po kilkunastu tygodniach.
Sterowana regeneracja kości
Zabiegi sterowanej regeneracji kości (Guided
Bone Regeneration Procedures) polegają
na augmentacji (wypełnieniu) przestrzeni
powstałych w miejscu utraty kości przy użyciu
materiałów kościozastępczych i/lub
kościotwórczych. Część z tych materiałów
pełni rolę rusztowania dla odbudowującej się
kości pacjenta, pozostała część stymuluje
organizm do przeprowadzenia odbudowy
kości własnej. Najczęściej stosowane są
preparaty kościozastępcze szwajcarskiej firmy
Geistlich, pod postacią mikrogranulek kost-
nych BioOss (rusztowanie dla kości własnej)
oraz błon zaporowych BioGide (chroniących
obszar gojenia kości od wrastania dziąsła).
Dodatkowo, w naszej praktyce, stosujemy
preparat osocza bogatopłytkowego (Platelet
Rich Plasma), uzyskiwany przez odwirowanie
pobranej krwi pacjenta. Preparat zawiera
skoncentrowane na płytkach krwi czynniki
wzrostu, inicjujące proces odbudowy kości.
Zabiegi GBR stosuje się: w odbudowie
kości u pacjentów z zaawansowaną chorobą
przyzębia ale również w wypełnianiu ubytków
po wyłuszczeniu torbieli oraz jako przygo-
towanie kości do wszczepienia implantu
w miejscu po usuniętym zębie.
Po wypełnieniu ubytku kości preparatami
kościozastępczymi i pokryciu błonami
zaporowymi, rana zaopatrywana jest szwami
chirurgicznymi na czas od 7 do 21 dni.
Okres pozabiegowy leczenia polega
na rygorystycznej, indywidualnie dobranej
kontroli stanu higieny jamy ustnej oraz
przeprowadzaniu niektórych zabiegów
profesjonalnego oczyszczania.
IMPLANTOLOGIA
Implant jest tytanową śrubą
wprowadzaną w miejsce
korzenia brakującego zęba.
Na implancie opiera się protetyczne
odbudowy brakujących zębów. Implanty
zębów mają kilkudziesięcioletnią historię i są
bardzo przewidywalną metodą uzupełniania
zębów. Ostatnie osiągnięcia w technologii
implantów uczyniły ich stosowanie niezwykle
skuteczną formą leczenia w wielu sytuacjach
klinicznych. Ponad 95% Pacjentów, u których
zastosowano implanty, cieszy się ich
użytkowaniem przez wiele lat. Utrzymanie
implantów w jamie ustnej jest pewniejsze od
utrzymania koron czy mostów protetycznych.
Współpracujemy ze światowym liderem
implantologicznym, szwedzką firmą Nobel
Biocare/Branemark. Produkowane przez nią
implanty są poddawane radykalnej kontroli
jakości, czego efektem jest szczytowy poziom
produktu. Stosowane przez nas implanty
NobelBiocare (Nobel Replace, Nobel Replace
Groovy, Branemark) posiadają 10-letnią
gwarancję producenta. Uczestniczymy
na bieżąco w najważniejszych konferencjach
i kursach wprowadzających nowe rozwiązania
technologiczne i kliniczne w leczeniu
implantologicznym.
Implanty konwencjonalne
Cel leczenia
Zadaniem implantu jest odtworzenie
brakującego pojedynczego zęba, stworzenie
filaru dla mostu protetycznego lub
zapewnienie stabilizacji ruchomej protezie.
Kwalifikacja Pacjenta do leczenia
Wskazaniem do leczenia implantologicznego
jest zarówno brak pojedynczego zęba w łuku
jak też brak wielu zębów w jamie ustnej.
Przewagą zastosowania implantów zębowych
nad innymi metodami uzupełniania zębów
jest brak konieczności włączania do leczenia
sąsiednich zębów własnych (nie ma potrzeby
szlifowania ani obciążania zębów klamrami).
Implanty można stosować jedynie u
Pacjentów dorosłych, którzy ukończyli tzw.
wzrost kostny (kobiety ok. 19, mężczyźni
ok. 20 roku życia). U niektórych Pacjentów
stosowanie implantów zębowych jest
przeciwskazane z powodu utrudnionego
wgajania wszczepów. Dotyczy to pacjentów
z nieuregulowaną cukrzycą, z chorobami
metabolicznymi wpływającymi na kości,
z niektórymi chorobami nowotworowymi.
Palenie papierosów wpływa nagatywnie
zarówno na proces wgajania implantu jak
też na utrzymanie zdrowego dziąsła wokół
implantu już po jego wszczepieniu.
Etapy leczenia implantologicznego
Leczenie implantologiczne przebiega w kilku
oddzielonych w czasie etapach.
W pierwszym etapie tytanowa śruba
implantu wprowadzana jest do kości. Zabieg
odbywa się w znieczuleniu miejscowym lub
ogólnym i jest całkowicie niebolesny.
Po nacięciu dziąsła i przygotowaniu łoża
w kości, chirurg wprowadza do kości tytanową
śrubę. Implant może również zostać
wprowadzony bezpośrednio w miejsce
po usuniętym korzeniu zęba. Warunkiem jest
wystarczająca ilość kości i brak stanu
zapalnego. Po wprowadzeniu implantu dziąsło
zaszywa się szwami na 7-10 dni. W ciagu kilku
miesięcy następuje gojenie kości wokół
implantu nazywane osseointegracją.
Po tym okresie następuje drugi etap leczenia.
W trakcie niewielkiego zabiegu chirurg
odsłania górną powierzchnię implantu
i zakłada na nią łącznik gojący kształtujący
dziąsło wokół przyszłej szyjki zęba.
Po kilkunastu dniach dziąsło jest wygojone
a implant gotowy do rozpoczęcia trzeciego
etapu tj. odbudowy protetycznej. W zależności
od zaplanowanego leczenia rozpoczyna się
odbudowa korony zęba lub elementów
utrzymujących most protetyczny, czy też
stanowiących podstawę do stabilizacji protezy.
W wybranych sytuacjach stosuje się
jednoetapowe leczenie implantologiczne,
w trakcie którego bezpośrednio po
wprowadzeniu implantu rozpoczyna się
odbudowę protetyczną.
Czasami w celu umożliwienia wszczepienia
implantu konieczne jest zwiększenie ilości
kości w miejscu brakującego zęba.
W zależności od warunków, uzupełnienie
kości przeprowadza się przed rozpoczęciem
leczenia implantologicznego lub w trakcie
zabiegu wprowadzania implantu.
Wykorzystuje się wiórki kostne pozyskane przy
opracowaniu łoża implantu lub biomateriały
kościotwórcze (opisane w punkcie Leczenie
chirurgiczne chorób przyzębia).
Zabieg Sinus lift (podniesienie dna zatoki
szczękowej)
W niektórych przypadkach utraty zęba
bocznego szczęki mała wysokość kości między
dziąsłem a zatoką szczękową uniemożliwia
wszczepienie implantu. Stosuje się wówczas
zabieg wypełnienia biomateriałami
przestrzeni pomiędzy dnem zatoki a błoną
wyściełającą zatokę.
Pozwala to na zwiększenie wysokości kości
i wprowadzenie w to miejsce implantu.
Warunkiem przeprowadzenia zabiegu są
zdrowe zatoki i negatywny wywiad zapalny.
Kontrola implantów
Implanty, podobnie jak zęby naturalne,
wymagają okresowych kontroli. Kontrole
polegają na ocenie zdjęć rentgenowskich oraz
na profesjonalnym, szczegółowym badaniu
dziąsła wokół implantu. Badania powinny być
przeprowadzane conajmniej dwa razy w roku.
W przypadku pacjentów z tendencją
do formowania się kamienia nazębnego,
implanty podobnie jak zęby naturalne
powinny być oczyszczane w gabinecie
stomatologicznym.
ciąg dalszy
Mini-implanty
Mini-implanty są relatywnie nową metodą,
która pozwala na stabilizację protez
ruchomych przy pomocy bardzo wąskich
śrub tytanowych wprowadzonych do kości
żuchwy lub szczęki. Zabieg jest minimalnie
inwazyjny, wykonywany w znieczuleniu
miejscowym i z zasady nie wymaga nacięcia
dziąsła. Zakotwiczenie protez ruchomych
na mini-implantach odbywa się bezpośrednio
po zabiegu. Mini-implanty są rozwiązaniem
dla pacjentow obciążonych kardiologicznie,
z przeciwskazaniami do wykonania większych
procedur chirurgicznych.
Przeszczepy kostne i
Biomateriały przed implantacją
Implanty służą przede uzupełnianiu
brakujących zębów. W wielu przypadkach
w miejscu usuniętego zęba następuje zanik
kości w wymiarze pionowym (wysokość) i
poziomym (szerokość wyrostka szczęki).
Właściwie wszczepiony implant powinien
być otoczony i pokryty kością z każdej
strony. Znaczny zanik kości uniemożliwia
wprowadzenie implantu o prawidłowej
długości i szerokości.
W celu odtworzenia ilości i kształtu kości
przed wprowadzeniem implantu stosuje się
techniki GBR (Guided Bone Regeneration -
Sterowana Regeneracja Kości).
Zabiegi regeneracji polegają na augmentacji
(wypełnieniu) przestrzeni powstałych
w miejscu utraty kości przy użyciu przeszcze-
pów kości własnej lub biomateriałów.
Biomateriały kościozastępcze i/lub
kościotwórcze pełnią rolę rusztowania dla
odbudowującej się kości pacjenta i stymulują
organizm do odbudowy kości własnej.
W naszej praktyce stosujemy są preparaty
kościozastępcze firmy Geistlich (mikrogranulki
kostne BioOss i błony zaporowe BioGide).
Dodatkowo wykorzystujemy preparat osocza
bogatopłytkowego (Platelet Rich Plasma),
uzyskiwany przez odwirowanie pobranej krwi
pacjenta. Preparat zawiera skoncentrowane
czynniki wzrostu, inicjujące regenerację.
Przeszczep kości własnej stosowany jest
w sytuacjach znacznego braku wysokości kości
w miejscu planowanego implantu. Zaletą
przeszczepu kostnego jest jego trwały kształt
i spoistość, które pozwalają na wytworzenie
odpowiedniej przestrzeni gojenia pod
dziąsłem. W dużych rekonstrukcjach
przeszczep ma przewagę nad biomateriałami.
Zabieg przeprowadza się w głębokim
znieczuleniu miejscowym lub w narkozie.
Chirurg pobiera przeszczep spod błony
śluzowej bródki pod wargą dolną. Miejsce
po pobraniu kości (otwór o średnicy 5-7 mm)
wypełnia preparatem kościozastępczym i za-
szywa.
Dysk kostny stabilizowany jest w miejscu
wszczepienia za pomocą bardzo cienkich śrub
chirurgicznych, usuwanych po kilku
miesiącach podczas zabiegu wszczepiania
implantu. Przestrzenie wokół przeszczepu
wypełnia się dodatkowo biomateriałami
w celu utworzenia lepszego konturu kości.
Dziąsło nad przeszczepem zaopatrywane jest
szwami na 14-21 dni. Po zabiegu pacjent
przyjmuje antybiotyk, leki przeciwzapalne
i przeciwbólowe oraz stosuje się do wskazań
lekarskich. Kotrola wgajania przeszczepu
polega na okresowym wykonywaniu małych
zdjęć rentgenowskich.